Op verzoek van velen…

.. schrijf ik nog een afsluitende blog.

Donderdag was mijn laatste dag bij Hilton Worldwide in Frankfurt. Na een gezellige woensdagavond in het appartementencomplex ben ik donderdagmorgen iets eerder dan normaal opgestaan. Op de donderdagmorgenplanning stond namelijk het verzorgen van een ontbijt voor de marketingafdeling. En wel een Hollands ontbijt. Zo heb ik uit Nederland meegenomen; mini-croissantjes, mini-broodjes, stroopwafels, suikerbrood, komijnkaas en dat wat absoluut niet mag ontbreken: hagelslag. De baas, Italiaan, was helemaal fan van suikerbrood. Hij heeft dan ook 3 plak suikerbrood weggewerkt. De mini-croissantjes en mini-broodjes waren “schattig” en met hagelslag doe je alle Duitsers een plezier. Dus het ontbijt was zeer geslaagd. Nog mooi even een pluspunt gescoord op de laatste dag!

Rond het middaguur heb ik mijn cadeau in ontvangst genomen (2 overnachtingen incl. ontbijt in een Hilton hotel in Duitsland, Oostenrijk of Zwitserland naar keuze) en heb ik mijn collega’s bedankt en tot ziens gezegd.

En toen begon het inpakken… Wat kan een mens toch veel spullen bij zich hebben. Goeiehelp zeg! De hele middag ben ik in de weer geweest om mijn appartement zo goed als leeg te krijgen. Er nog netjes aan gedacht de toiletartikelen te laten staan die ik nog nodig had, mijn pyjama in bed laten liggen en dat ik nog wat te eten en drinken in de koelkast had staan… Maar dan wel de pannen en borden inpakken samen met de vleeskruiden en het afwasmiddel om af te kunnen wassen. Dus datgene wat geen viezigheid opleverde en zonder pan gegeten kon worden, heb ik dan maar als avondeten gegeten. Volgende keer toch misschien iets langer nadenken wat je allemaal nodig hebt op een avond…

Vrijdagmorgen was het alweer vroeg dag omdat ik graag mijn sleuteloverdracht wou doen voordat de director of operations, die voor een paar dagen naar Frankfurt was gekomen om mij gedag te zeggen, de huisbaas en nog een aantal andere belangrijke mensen met hun meetings begonnen. In de parkeergarage waar ik met 2 hoofdkussen, een dekbed en 2 matrastoppers onder de arm liep (moet er ongetwijfeld heel komisch uitgezien hebben), kwam ik al meteen de director of operations tegen. Daar moest dus eerst koffie mee gedronken worden in het koffietentje naast het appartement. Daarna hebben we afscheid genomen en heb ik met de huisbaas een officiële sleuteloverdracht gedaan. Nu kan mijn onderverhuurder er zonder problemen in en heb ik alles zwart op wit dat ik het netjes heb achter gelaten. Is niet de normale procedure maar zo heb ik dat wel even mooi geregeld met de Duitsers :D

Om kwart over 9 zat ik, op de enige plek waar nog enigszins ruimte was, in de auto onderweg naar huis. Zwaar beladen, hutjemutje vol en een tikkie moe, hebben de bagage en ik de rit richting huis ingezet. En deze ook prima doorstaan.

Afgelopen weekend stond in het teken van verjaardagen van familie, trainen en je ziet hem al aankomen: OPRUIMEN, OPRUIMEN en nog meer OPRUIMEN. Wat een feest, kuch.

Inmiddels is het overzicht aardig terug en is het enige wat nog rest, de laatste spullen naar het zolder te verhuizen.

Bij deze zou ik graag mijn trouwe lezers willen bedanken voor de leuke, steunende, motiverende en grappige reacties, berichtjes, mailtjes en belletjes. Bedankt!

Voor de laatste keer,
x. Ilse